Andrzej Leszek Szcześniak “JUDEOPOLONIA”
Żydowskie państwo w państwie polskim PDF >>>
http://www.powrotdonatury.net.pl/czytelnia/Książki%20różne%20-%20ale%20ciekawe/Judeopolonia%20A.%20Szcześniak.pdf/detail.html
Co konkretnie przyszło ci do głowy?
Film propagandowy namawiający Żydów do powrotu do Polski. Poszukiwałam współpracownika, Polaka, który wezwie Żydów do powrotu. Spotkałam Sławomira Sierakowskiego, redaktora naczelnego 'Krytyki Politycznej', przedstawiciela młodej polskiej lewicy. Rozmawialiśmy o tym, że jest w polskim społeczeństwie tęsknota za Żydami, kompleks winy. Spytałam, czy mógłby napisać przemowę, możliwe zaproszenie Żydów do Polski, po to by wyleczyć się z traumy. Nie oczekiwałam tak wspaniałego tekstu, jaki napisali wspólnie z Kingą Dunin.
W następnym filmie Żydzi wracają i budują w Warszawie kibuc. Wygląda to groźnie, jak architektura obronna. Nowe getto.
Tak, ale historia kibucników pokazuje, że ludzie tam nie zostawali na zawsze. Kibuc był częścią taktyki okupacji kraju. Takie budowle, z wysokim płotem i wieżą obserwacyjną, wznoszono, by chronić grupy ludzi podczas arabskiej rewolty. Takie kibuce ciągle istnieją, zamieniły się w pomniki. My wznieśliśmy w Warszawie kibuc w miejscu, w którym zaraz potem zaczęła się budowa Muzeum Historii Żydów Polskich. To może być rozumiane symbolicznie - jako początek muzeum. Trwał krótko, posłużył jako plan filmu. Kiedy go budowaliśmy, Izraelka, która przyjechała do Warszawy zobaczyć pomnik Bohaterów Getta Rapaporta, zobaczyła nas i powiedziała, że on powinien tu zostać, by pokazać Polakom, że my ciągle żyjemy, że jest w nas siła. I powinniśmy nazwać go Yat Mordechaj ku pamięci Mordechaja Anielewicza. Żydzi są bardzo dumni z tego, że im się udało. Oczywiście w kontekście Izraela kibuc znaczy co innego.
Od autora: Kibuc / "Wieża i mur" - to synonim faktów dokonanych. Budowano je nocą i już zostawały. Prawo osmańskie zabraniało bużenia już istniejących budynków. Tak kolonizowano i tak powstawały pierwsze osiedla żydowskie w Palestynie. Dzięki nim powstało państwo Izrael na ziemiach zabranych Palestyńczykom.
A co znaczy?
To jest rodzaj alegorii.
Dla mnie budowa kibucu to jest część syjonistycznego etosu. Ale z upływem lat ten etos znikł, teraz jesteśmy tylko okupantem. Izrael cały jest dzisiaj jak grodzone osiedle, jak getto, otaczamy się murem i wieżą. Z jednej strony wielka ściana, z drugiej - morze, wszędzie, gdziekolwiek się ruszysz, są płoty. Wmawia się nam, że wróg jest wszędzie, że wszyscy są przeciwko nam.
Bertana http://www.dwutygodnik.com/artykul/2578-nie-chcialbym-byc-w-skorze-yael-bartany.html
Przerobiliśmy razem sporo tekstów dotyczących romantyzmu mesjanistycznego, syjonizmu, materiałów dotyczących tego, na jak prostym oprogramowaniu powstają państwa i ruchy polityczne. Od analizy artystycznych projektów quasi-ruchów społecznych i politycznych w rodzaju NSK, przeszliśmy do obserwowania tego, co działo się na naszych oczach podczas Arabskiej Wiosny. Zauważyliśmy też, że proto-narody funkcjonują często jak projekty artystyczne: biją swoją monetę, wytyczają granice przyszłego państwa, tworzą własne legendy potrzebne do scalenia, do ufundowania mitu założycielskiego.
Myślisz, że taką właśnie funkcję spełniła wystawa w Wenecji?
Tak, myślę że podążanie za intuicją artystki było słuszne. Efekt ostateczny tego przedsięwzięcia to stworzenie centrum propagandowego Ruchu. Potwierdza to sposób, w jaki ten projekt się przebił do opinii międzynarodowej. Jak pisano o nim w „Guardianie”, „The Times” czy „The Economist”. Istotny był też sposób, w jaki Pawilon Polonia zadziałał od strony wizualnej. Filmy nie miały wydzielonych przestrzeni, dźwięk się nakładał, obraz odbijał w szybach – architektura stworzona przez Orena Sagiva doprowadzała widzów do konfuzji. W moim odbiorze to składało się na atmosferę centrum informacyjnego ruchu, przedstawienia jednej totalnej wizji.
Manifesto
http://www.jrmip.org/?page_id=5
MANIFEST PO POLSKU/ WYŻEJ PO ANGIELSKU http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/manifest-ruchu-odrodzenia-zydowskiego-w-polsce
„Biblia” Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce
rozdawana zwiedzającym polski pawilon w Wenecji
/ fot. K. Kołodziej
Przyczyną rażącej dywersyfikacji materiału jest to, że ten projekt nie jest zamknięty. Może zacznę od książki. Pracując nad nią założyliśmy, że jest to pierwsza publikacja wydana pod auspicjami Ruchu. Planujemy używać różnych instytucjonalnych możliwości – na przykład wystawy Yael – by móc przygotowywać kolejne tomy.
„A Cookbook for Political Imagination”,
red. Sebastian Cichocki, Galiat Eilat. Zachęta Narodowa
Galeria Sztuki, Sternberg Press, Warszawa 2011
Bardzo nie chcieliśmy robić katalogu do wystawy. To byłoby definitywne spetryfikowanie pomysłu. W naszej „Książce kucharskiej” pojawiają się głosy dyskredytujące sens naszego projektu, krytyczne wobec niego. Co jest zrozumiałe, sami jesteśmy wobec niego krytyczni. Czy ktoś wierzy, że naszym celem jest sprowadzenie trzech milionów Żydów do Polski i znalezienie im domu? Czy podpisujemy się pod manifestem, który zaczyna się od słów: „Chcemy wrócić”? Czy to my chcemy wrócić? A może wrócić mają żydowskie duchy? A jeśli tak, to czy chcemy bawić się w egzorcystów?
Godło Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce
Chcemy wrócić!
Już nie Uganda, Argentyna, ani Madagaskar. Już nawet nie Palestyna. Tęsknimy za Polską, ziemią naszych ojców i dziadków. Na jawie i we śnie wciąż marzymy o Polsce.
Chcemy zobaczyć jak na skwerach w Warszawie, Łodzi czy Krakowie powstają nowe osiedla. Obok cmentarzy wybudujemy szkoły i szpitale. Będziemy sadzić drzewa, budować nowe drogi i mosty.
Chcemy uleczyć Wasze i nasze traumy. Już raz na zawsze. Wierzymy, że pisane nam jest mieszkać tutaj, zakładać rodziny, umierać, składać do ziemi prochy naszych bliskich.
Ekshumujemy syjonistyczną fantasmagorię. Sięgamy do przeszłości - świata migracji, polityczno-geograficznych przesunięć, rozpadu rzeczywistości jaką znamy - po to by zaprojektować nową przyszłość.
To nasza propozycja na czasy wyczerpania wiary, kryzysu, upadku starych utopii. Optymizm wygasa. Obiecane raje zostały sprywatyzowane. Jabłka i arbuzy z kibuców nie są już tak dorodne.
Pragniemy przywitać nowych osadników, których obecność jest ucieleśnieniem fantazji na temat historii równoległej. Mierzymy się z jedną z wielu potencjalnych przyszłości, jakich możemy doświadczyć porzucając swój bezpieczny, znajomy, jednowymiarowy świat.
Nasz apel nie jest skierowany tylko do Żydów. Przyjmiemy w nasze szeregi wszystkich, dla których zabrakło miejsca w ich ojczyznach - wypędzonych, prześladowanych. W naszym ruchu nie będzie dyskryminacji. Nie będziemy grzebać w Waszych życiorysach, sprawdzać kart pobytu, weryfikować statusu uchodźców. Będziemy silni naszą słabością.
Nasi polscy bracia i siostry! Nie planujemy inwazji. Będzie to raczej pochód duchów, powrót dawnych sąsiadów, nawiedzających Was w snach, których być może nigdy nie dane było Wam poznać. Będziemy głośno mówić o tych wszystkich złych rzeczach, które wydarzyły się między nami i Wami.
Będziemy wspólnie korygować karty historii, która nigdy nie toczyła się dokładnie tak, jak sobie tego życzyliśmy. Liczymy na to, że wspólnie będziemy zarządzać miastami, uprawiać ziemię, wychowywać dzieci w pokoju! Powitajcie nas z otwartymi rękoma, tak jak my witamy Was!
Z jedną religią, nie umiemy słuchać.
Z jednym kolorem, nie potrafimy widzieć.
Z jedną kulturą, nie potrafimy czuć.
Bez Was nie potrafimy nawet pamiętać.
Przyłączcie się do nas, i zadziwi się Europa!
Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce
(źródło:
www.labiennale.art.pl)
Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce stawia sobie za cel powrót ponad trzech milionów Żydów do ojczyzny ich przodków. Jego historię opowiada filmowa trylogia
Yael Bartany, w skład której wchodzą prace
Mary koszmary (2007),
Mur i wieża (2009) i
Zamach (2011). Razem pokazywane są po raz pierwszy na wystawie
"...i zadziwi się Europa" w polskim pawilonie na 54. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji (otwarcie pawilonu: 2 czerwca 2011, godz. 16:30; wystawa dostępna dla publiczności od 4 czerwca do 27 listopada 2011).
Godło Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce stanowi połączenie gwiazdy Dawida i białego orła (projekt studia The League). Wiosną 2012 roku, podczas Biennale w Berlinie kuratorowanego przez
Artura Żmijewskiego, odbędzie się pierwszy kongres Ruchu.
Interpelacja nr 22370 do ministra kultury i dziedzictwa narodowego w sprawie działań Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce
Szanowny Panie Ministrze! Na początku kwietnia ulice Warszawy były świadkami przedziwnego wydarzenia. Kilkusetosobowa grupa ludzi przemierzała miasto z transparentami: ˝Żydzi! Nie zostawiajcie nas z Polakami˝, ˝Oni mordują, my budujemy˝, ˝Nie możecie zabić nas wszystkich˝. Niektórzy byli wyposażeni we flagi, na których polski orzeł był wpisany w gwiazdę Dawida. Cała akcja upodobniała demonstrantów do przedwojennych komunistów.
Z informacji prasowych wynika, że wydarzenie to odbyło się w ramach realizacji filmu o antysemityzmie w Polsce. Pomysłodawcą przedsięwzięcia jest stowarzyszenie Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce. Z informacji prasowych wynika także, że projekt ten jest finansowany ze środków polskiego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, co więcej filmy o zdecydowanie antypolskim wydźwięku i wpisujące się w politykę oskarżania Polski o antysemityzm zostaną zgłoszone na międzynarodowy festiwal filmowy we Włoszech, gdzie mają reprezentować Polskę.
Jestem bardzo zdziwiony, że niemal w tym samym czasie, kiedy straż miejska, policja i BOR uniemożliwiają godne uczczenie pamięci tragicznie zmarłego prezydenta Lecha Kaczyńskiego, grupa komunizujących pseudoartystów pod wodzą S. S. maszeruje ulicami Warszawy ze zbezczeszczonym godłem narodowym i wykrzykuje antypolskie hasła, realizując antypolski film za publiczne pieniądze z ministerstwa kultury.
W związku z powyższym zwracam się do Pana Ministra o odpowiedź na następujące pytania:
1. Na jakiej podstawie stowarzyszenie Ruch Odrodzenia Żydowskiego w Polsce i izraelska reżyserka otrzymała dofinansowanie do filmu?
2. Na czym polega udział strony izraelskiej w tej koprodukcji i ile wynosi jej wkład finansowy?
3. Kto udzielił grupie zezwolenia na używanie antypolskich haseł nawołujących do nienawiści i sparafrazowanie polskiego godła narodowego?
4. Na jakiej podstawie opisana produkcja stała się polskim kandydatem na 54. Biennale Sztuki Filmowej w Wenecji?
Z poważaniem Poseł Stanisław Ożóg
Warszawa, dnia 27 kwietnia 2011 r.
INTERPELACJA:http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/INTop/22370?OpenDocument
Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego - z upoważnienia ministra -
na interpelację nr 22370
w sprawie działań Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce
Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pana posła Stanisława Ożoga w sprawie działań Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce, przekazaną pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r., znak: SPS-023-22370/11, uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.
Wydarzenie - akcja, wymienione w zapytaniu poselskim, to w rzeczywistości element realizowanego w Polsce projektu artystycznego izraelskiej artystki Yael Bartany. Podczas kilku dni zdjęciowych na początku kwietnia bieżącego roku ulice Warszawy stały się planem filmu ˝Zamach˝, będącego częścią trzyczęściowej instalacji wideo, w skład której wchodzą także prace: ˝Mary koszmary˝ (2007) i ˝Mur i wieża˝ (2009). Będzie ona prezentowana na wystawie ˝...i zadziwi się Europa / and Europe will be stunned˝ w pawilonie polskim podczas 54. Międzynarodowego Biennale Sztuki w Wenecji. Głównym tematem filmowej trylogii Yael Bartany jest działalność Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce. Projekt ten został zgłoszony do publicznego konkursu ogłaszanego rokrocznie przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego i wybrany jako zwycięski przez kilkunastoosobowe jury, złożone z niezależnych ekspertów, w tym krytyków sztuki i kuratorów wystaw, na podstawie ustalonej procedury. Wynik konkursu na projekt wystawy w polskim pawilonie na 54. Międzynarodowym Biennale Sztuki w Wenecji zaakceptował minister KiDN. Realizatorem polskiego udziału w weneckim biennale i opiekunem pawilonu polskiego jest Zachęta Narodowa Galeria Sztuki. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego rokrocznie finansuje i nadzoruje udział Polski w biennale.
Odnosząc się do pozostałych postawionych w piśmie kwestii, uprzejmie informuję, że dofinansowanie ze środków publicznych nie zostało skierowane do Ruchu Odrodzenia Żydowskiego w Polsce. Beneficjentem nie była również artystka Yael Bartana. Ze środków Ministerstwa KiDN finansowana jest, jak wspomniano, realizacja wystawy i udział w biennale. Strona izraelska nie była partnerem projektu i nie wnosiła wkładu finansowego. Realizacja filmu finansowana jest w przeważającej części ze środków zewnętrznych, ma on bowiem wielu producentów i współproducentów: Artangel, Outset Contemporary Art Fund, Louisiana Museum of Modern Art, The Netherlands Foundation for Visual Arts, Design and Architecture, Zachęta National Gallery of Art, Annet Gelink Gallery, Sommer Contemporary Art, Ikon Gallery, Netherlands Film Fund, Australian Centre for Contemporary Art, Artis, My-i Productions.
Projekt, będący kreacją artystyczną, czyli pewnego rodzaju fikcją, a nie dosłownością, nie powinien być uznawany za oficjalną deklarację politycznych poglądów czy pragnień. Zaznaczam przy tym, że realizacja filmu, jako przedsięwzięcia artystycznego, przebiegała zgodnie z obowiązującymi procedurami. Projekt zajęcia pasa drogowego został sporządzony przez architekta, następnie opiniowany przez zarządcę drogi (ZTM, ZTP lub Zarząd Mienia Skarbu Państwa), zatwierdzony przez inżyniera ruchu m.st. Warszawy i na jego podstawie wydano odpłatne zezwolenie przez zarządcę. Dodatkowo, zgodnie z przepisami, plan filmowy w terenie był oznakowany (dodatkowe oznakowanie ulic), odseparowany i chroniony. Służby publiczne, w tym straż miejska, Policja, straż pożarna, były uprzedzane o wydarzeniach.
Wyrażam nadzieję, iż powyższe informacje w sposób wystarczający wyjaśnią postawione w zapytaniu kwestie. Na zakończenie w celu wyjaśnienia wyboru projektu Yael Bartany chciałbym dodatkowo przytoczyć fragment uzasadnienia werdyktu jury konkursowego:
˝Izraelska artystka realizuje swój projekt od kilku lat w Polsce, w dialogu oraz we współpracy z polskimi instytucjami i aktywistami. Trylogia Bartany przekracza jednak format sztuki narodowej. Projekt pobudza polityczną wyobraźnię, konfrontując nas z tym, co niemożliwe - alternatywną wersją historii i nierealnymi projektami politycznymi. Filmy otwierają wielowątkową dyskusję o syjonizmie, polskim antysemityzmie, izraelskim kolonializmie i stojących za nimi mitach i fantazmatach˝.
Uprzejmie informuję, że dodatkowe informacje nt. wystawy i filmu można uzyskać na stronie internetowej Zachęty Narodowej Galerii Sztuki (link: http://www.zacheta.art.pl/article/view/235/yael-bartana-i-zadziwi-sie-europa), jak również w obszernym wywiadzie z artystką Yael Bartany, opublikowanym w ˝Gazecie Wyborczej˝ 9 kwietnia 2011 r., dodatek ˝Wysokie obcasy˝, nr 14 (617).
Z poważaniem
Sekretarz stanu
Piotr Żuchowski
Warszawa, dnia 17 maja 2011 r.
Pytanie do notki: III - rocznica "Smoleńska": Przemówienie Jarosława Kaczyńskiegohttp://www.kacpro.salon24.pl/499768,iii-rocznica-smolenska-przemowienie-j-kaczynskiego
<>
Dlaczego ta notka jest ukryta?
Czy dlatego, że za długa? Premier w Nigerii, a więc nie ma możliwości patrzeć na tych "nielicznych" i nadal stwierdzać, że nie ma z kim przegrać GITA2 | 11.04.2013 09:01
<>
ODPOWIEDŹ @ gita2 na pytanie "Dlaczego ta notka jest ukryta?"
"Premier w Nigerii, a więc nie ma możliwości patrzeć na tych "nielicznych" i nadal stwierdzać, że nie ma z kim przegrać.”?
Bo to jest tak: Demokracja to dyktatura większości. Zdarza się więc, że gdy zbiera się większość, czasem zdarza się, że spłoszona mniejszość w strachu ucieka - I to nie jest dziwne.
Dziwne jest, gdy mniejszość wraca i rządzi jakby była większością.
- Myślę, że właśnie dlatego, ta notka jest ukryta. Mniejszość dba o to, żeby większość nie wiedziała, a nawet nie myślała, że jest większością. Pozdrawiam.KACPRO | 11.04.13 15:31
